Geen berichtje over mijn
haakwerkjes dit keer,
maar een stukje over Pepper, ons
allerliefste poezenbeest.
Vorige week donderdag hebben we haar
in moeten laten slapen.
's Ochtends vroeg lag ze op het kleed
en wilde niet meer opstaan.
Ze gaf aan dat het goed was geweest,
het ging al een tijdje niet goed,
ze was veel afgevallen.
Dat is heel erg, maar
ze is 16 jaar geworden (zo ongeveer,
want ze kwam uit het asiel).
We hebben zo ontzettend veel plezier
van dit beestje
gehad en daarom speciaal voor
haar dit blogbericht.
Ze hield namelijk van
(veel) aandacht.
In onze tuin tussen de madeliefjes.
Meestal lag ze midden in de tuin
in het gras op haar rug
met de pootjes in de lucht.
Samen met allergrootste vriend Tijger.
Die hier zomaar haar mandje inpikt.
Dan maar in een doos, daar
was ze ook dol op.
Spelen deed ze graag. De bloem aan
de krabpaal was favoriet. Maar
een prop aluminiumfolie
aan een touwtje
vond ze ook erg leuk.
En speelgoed-
muizen natuurlijk.
Tijger en Pepper,
altijd samen,
gezellig tegen elkaar.
Hier zat het leven even niet mee.
Operatie aan een achterpootje. Kijk
mij nou toch eens zielig zijn.
Pepper zette graag de bloemetjes buiten.
En hield wel van een feestje.
(maar niet van een gehaakt mutsje
voor Koningsdag)
Aan foto's geen gebrek. We hebben
meer foto's van de katten
dan van de kinderen.
Een zwarte kat is trouwens
lastig fotograferen.
En Tijger, onze rode kater,
die mist haar ook.
Hij voelt zich
alleen, maar dat komt
vast weer goed.
Slaap zacht lieve Peps.
(dat deed je altijd al graag)
Op deze foto is ze overigens
nog springlevend.
*****
***
*
