Tijger, onze grote rode kater

Brigitte Peetermans van Homeiswherethedachshundis vraagt zich af

hoe zwaar onze kater Tijger is.

Wij waren zelf ook heel benieuwd. Jaren geleden hebben

wij hem eens gewogen, maar hij eet graag en veel.......

als hij de kans krijgt.

Zeven jaar geleden hebben wij hem uit het asiel gehaald.

Hij keek ons daar smekend aan vanuit zijn veel te krappe omgeving.

(Tijger is nogal groot). Wij konden niet om hem heen, hij gaf ons

kopjes door de tralies.

In het asiel vertelden ze ons dat ze hem langs de provinciale weg

hadden gevonden. Ze dachten dat hij ongeveer 2 jaar was.

Op 14 augustus kwam hij bij ons wonen en het was snikheet.

Niet helemaal het goede moment, maar wij hadden

de kinderen beloofd dat we na

de vakantie een poes zouden gaan uitkiezen. We kwamen de

13e terug en toen moest het meteen gebeuren dat snappen jullie.

 Ons werd geadviseerd hem 3 weken binnen

te houden, maar hij ontsnapte

al na twee uur. Omdat het zo warm was

 hadden we de schuifpui een

stukje open gezet en gedeeltelijk afgebakend.

Tijger keek, dacht niet lang na, nam een reuzensprong en weg was hij.

Het hele gezin werd ingeschakeld.

Wij zochten, riepen, fluisterden,

smeekten Tijger om terug te komen.

Het idee dat we het asiel moesten

bellen dat hij ervandoor was......... 

Ze hadden ons daar al

heel streng toegesproken.

Met heel, heel veel geduld en een schoteltje met zalm

lukte het de dochters

om hem te lokken en te grijpen.

Deuren en ramen gingen dicht en Tijger verschanste zich een week

onder een tafel op zolder. Af en toe kwam hij beneden eten en dan

vloog hij weer naar boven.

Nu ligt hij gezellig op de bank of op de vensterbank.

Een schootkat is het nooit geworden.

Voor eten doet hij veel. Bij de buren van de buren gaat hij elke dag op

visite en daar krijgt hij een plakje boterhamworst.

Ook daar gaat hij lekker op de bank liggen. 

Hij houdt niet van drukte maar tijdens

het gourmetten op 2e Kerstdag

zat hij op zijn kruk aan tafel tussen de hele familie.

Oh ja zijn gewicht.

Ik heb hem even gegrepen, hij kijkt een

beetje paniekerig. 

Ik weeg 62 kilo (met alles aan).

Hier heb ik Tijger in mijn armen.

Hij weegt dus 8 kilo, schoon aan de haak!

(met dank aan jongste dochter voor het maken van de foto's)

Bijgekomen van al dat gedoe
(wat kan mij het nou schelen hoe zwaar ik ben)
gaat Tijger doen wat hij het
op een na liefste doet.

Een dutje op de mat op de

verwarming (die zit in de convectorput onder hem)!

De totstandkoming van de foto,
stiekem vastgelegd door
jongste dochter.