Een gehaakte kabouter

 

Ik haak niet vaak (eigenlijk bijna nooit) knuffels

of beestjes. Niet omdat ik ze niet leuk vind, juist wel. Maar

het in elkaar zetten, daar zit het probleem. Dat duurt

bij mij zo lang. Ik kan me er maar niet toe zetten.

Maar vanochtend was ik hier alleen

(dat komt zelden voor).

Ik heb vakantie deze week en de anderen

waren werken en logeren. Opeens moest ik aan

kabouters denken.

Omdat het herfst is, denk ik. En omdat

ik blaadjes had geveegd.

Als kind had ik het boek van Rien Poortvliet, Kabouters en

dat vond ik geweldig.

Die mooie tekeningen en

fantasiewereld rondom kabouters.

Dus pakte ik mijn katoentjes en

een haaknaald en begon.

En weet je wat zo fijn is?

Ik haakte alles aan elkaar.

Blauw, roze, rood, alles met vasten.

Ik hoefde dus niets aan elkaar te naaien.

Alleen de oogjes,

neus, baard, knoop en kraal

moest ik vastnaaien.

Ik haakte steeds rond en sloot een

toer met een halve vaste.

De Amberboom in de tuin is prachtig.

De bladeren

hebben allerlei kleuren

van lichtgeel

naar donkerrood.

*****

***

*