De liefde voor het handwerken

Annemie uit Turnhout als je dit leest ik heb je adres niet ontvangen. Je zit op jouw poppetje te wachten, maar dat ligt nog hier op de kast.

Iedereen een prettig weekend toegewenst!!

Toen ik met dit blog opnieuw begon (eerst had ik hakenenzo bij web-log) moest ik weer een nieuwe naam verzinnen. Alles wat ik bedacht was er al. Er moest iets van haken inzitten, want dat doe ik het liefste. Eigenlijk wilde ik mijn weblog Juffrouw Hurkmans noemen. Zij was mijn handwerklerares op de basisschool en had in de school een apart kamertje met een hele grote kast vol met wol, garen, stofjes en heel veel kraaltjes. Ik mocht vaak iets gaan halen voor haar en ik voel nu nog hoe ik voor die kast stond. Ik deed alle deuren open, ging er voor staan en keek en keek...., maar kwam nergens aan. Behalve natuurlijk aan datgene wat ik voor haar mee moest nemen.

Bijna niemand vond de handwerkles leuk. Maar ik wel, ik vond het geweldig. Ik was altijd als eerste klaar. Een poppetje haken en op een stukje stof naaien, een hoesje breien voor een kleerhanger, een etuitje voor papieren zakdoekjes maken, een lapje borduren en om een blikje naaien. Steeds mocht ik als eerste aan iets nieuws beginnen. En toen kwam de gebreide inktvis met heel veel gehaakte slierten. Ik had hem zo af en moest toen aan een nieuwe beginnen. En dat vond ik erg.... Twee keer hetzelfde. Iedereen begon aan iets anders en ik zat maar met die inktvis. Maar Juffrouw Hurkmans bracht mij de liefde voor het handwerken bij, net als mijn moeder, oma en tante Jeanne en haar dochters (mijn nichtjes). Mijn weblog werd niet naar Juffrouw Hurkmans vernoemd. Het werd HaakZaken. Best een goede naam vind ik.

twee nieuwe poppetjes

een apenkopje in de wol, aan zijn lijfje wordt gewerkt

klein stoffen tasje met gehaakte bloemetjes aan de voor- en achterkant